Learning Set 7

Shakespeare

Zondagmiddag naar Londen Gatwick gevlogen en daar de trein genomen om naar London Victoria Station te gaan. Ik heb daar in de middag afgesproken om met Christian een hapje te gaan eten (voorafgaand aan onze LS op maandag). We troffen elkaar bij Shakespeare. Wat was dit leuk en leerzaam!

Leuk: om eens af te spreken met medestudenten buiten de set. Je hebt de tijd om eens in een andere setting te reflecteren op de opleiding, op de voortgang en je krijgt een bredere blik. Mooi te horen dat ook in andere learning sets 'problemen' zijn. In feite is wat er gebeurt in de opleiding niets anders dan problemen die optreden in het echte leven. Ik realiseer me wat een geluk ik heb dat mijn kinderen al volwassen zijn en ik in relatieve rust de opleiding kan volgen.

Leerzaam: Christian vertelt over zijn leven als huisman en zijn vrijwilligerswerk wat hij doet met ouderen. En hoe hij aan het nadenken is hoe hij dit kan verbinden met zijn Development Agreement. Leerzaam ook om onze plannen en ideeën over het tweede studiejaar eens uit te wisselen. Leerzaam ook to learn about a traditional English dessert: Eton mess. It is mixture of strawberries, broken meringue, and whipped heavy cream.

Op maandag hadden we onze LS 7. Mooi om te zien dat mijn inspanningen naar het zoeken van "my academic voice" zijn beloond. Een unanieme pass voor mijn Map of the Field Paper! Ook leerzaam was deze keer om te zien hoe Suzanne omging met studenten die niet konden voldoen/hebben voldaan aan de verwachtingen. Positief tegemoet tredend, niet veroordelend, maar supportive: how can we support you? De manager in mij had daar moeite mee. Ik was/ben er wel klaar mee als iemand twee keer op rij niet "levert". Hadden we het niet allemaal druk? Om mijn formative paper af te krijgen heb ik tussen kerst en nieuwjaar aaneengesloten doorgewerkt, tot 31 dec om 17.00 uur. Ik merk dat ik mijn "norm" (afspraak=afspraak, desnoods 's nachts doorwerken om het te halen) snel leg op anderen. Of was het angst, dat we niet tegen elkaar durven uit te spreken dat we teleurgesteld zijn? Ik heb wel gezegd dat ik me zorgen maakte over de set. Maar niet dat ik vond dat je het niet kon maken om niks te uploaden en niks te communiceren. Wilde ik voorzichtig opereren omdat ik ook nog afhankelijk was van hun beoordeling over mijn ingeleverde werk? Zijn we in de set te lief voor elkaar? Achteraf bezien heb ik tijdens de set vooral "gekeken" hoe Suzanne met deze situatie omging en handelde. En vond ik het wel knap dat ze het op kon brengen om deze positief waarderende route te kiezen. Of het uiteindelijk de juiste keuze is geweest? De tijd zal het ons leren...