Learning Set 14

Op het vliegveld in London eet ik een bordje soep voordat ik naar mijn hotel ga en voer nog een gesprek met Sandd over de opdracht die ik in november daar, met een groep studenten ga doen.

Ik word de volgende morgen vroeg wakker in mijn hotel bij Gatwick Airport. Goedemorgen! Het is alweer november 2018. Het eind van de opleiding komt in zicht. Ook de druk om alles in de laatste maanden af te krijgen: mijn skills development, research, dissertatie en linking document.

De afgelopen weken voel ik me niet fit. De afgelopen maanden is er ook veel gebeurd: de opdracht bij Sandd, die qua tijd een wissel trekt, de leiderschapsmodule die intensief was, de nieuwe MBA-opdracht, die tijd kost qua voorbereiding, de verhuizing die prima is verlopen maar waarvan de impact toch weer groter is dan gedacht...

En dan de stress van het nieuwe appartement: het gedoe bij de vereniging, de prijsverhogingen, de vraag of we alle bewoners meekrijgen, etc. Het lukt mij in elk geval niet om dat allemaal mindful achter me te laten. Ik ga dan in de doorwerk-stand, met als resultaat dat een hoop werk wel is afgerond, maar het plezier daarbij ontbreekt. Zelfs een sauna-avondje lukt dan niet om je echt te ontspannen.

De gang van zaken bij de UC Group zit me ook niet lekker. Na de zomeravonden is Elise met de verhalen 'aan de haal gegaan'. Heeft vanuit haar eigen betekenisgeving de verhalen ingezet voor haar doel en een aanvalsplan gepresenteerd. Lizette en ik hadden de wens geuit om in een gezamenlijke sessie die betekenis met elkaar te gaan co-creëren. Maar dat voorstel werd van tafel geveegd, met een hoop power en geluid. "Onbegrijpelijk, dat jullie met dit voorstel hebben kunnen komen", galmt nog na in mijn oren. Nu twijfel ik op welke manier we het beste verder kunnen gaan. Wanneer is mijn research klaar? Hoe verhoud ik me tot Elise? Maar ook: hoe ga ik eigenlijk als OD practitioner/onderzoeker om met tegenslag? In hoeverre lukt het me om me te positioneren als researcher en te reflecteren op wat er gebeurt?

Bij de check-in van onze learning set besluit ik het eerlijke verhaal te vertellen over mijn stress, mijn zorgen, de tijdsdruk waarmee ik worstel en mijn niet-fit-zijn. Het lucht op om mijzelf te kunnen zijn in deze groep. Er zijn er meer die zo hun sores hebben en dit verbindt. Gelukkig hoef ik me niet beter voor te doen dan ik ben...

Ik ben ook weer verder gekomen met mijn research. Het meest lerend was de opmerking van Suzanne tijdens mijn air time op de learning set: de (14) verhalen die jullie met elkaar hebben gemaakt zijn niet af. Het verhaal gaat door. Wat gebeurt er in dat verhaal? Wie speelt een (hoofd)rol? Het 15e verhaal, zeg maar! Dit gaf me een enorm opgelucht gevoel. Inderdaad is het niet 'klaar' op het moment als de 14 verhalen verteld zijn... Natuurlijk gaat alles gewoon door. Ik moet denken aan Boje die dit beschrijft in zijn boek: het is als in Tamara-land. In verschillende kamers, met verschillende auteurs gaat het verhaal gewoon door. Blijkbaar had ik dit zetje nodig en zat ik 'vast' in mijn eigen frame, de manier hoe ik het onderzoek wilde doen, de weg die ik voor ogen zag. Maar in werkelijkheid is het verhaal veel complexer en heeft veel meer plots en wendingen dan ik vanuit mijn perspectief zou kunnen bevroeden.

Wat ook fijn is om de eerste dissertatie/research te kunnen bespreken. Anne is de eerste en heeft haar research voor de vakantie afgerond, en is nu klaar met de eerste contouren! Het helpt mij enorm om al in mijn hoofd een aanvalsplan te maken voor de komende twee maanden. Dan moet het gebeuren, wil ik in de vaart van onze learning set mee gaan. En dat is voor mij belangrijk om in deze groep mee te blijven bewegen en nu vooral niet op te geven.

Tijdens de lunch spreek ik met Suzanne. Zij volgt een coachingsopleiding in de USA en vertelt wat van haar ervaringen. Ook over het feit dat ze nu beter begrijpt hoe ik me in een andere cultuur moet voelen. Dat doet me goed!

Deze learning set was ik aan de beurt voor het verslag. Ik zag er wel tegenop maar heb me voorgenomen dat ik ook tevreden kan zijn met een 6. Dan maar een wat minder uitgewerkt verslag of met een paar taalfouten! Het gaat voor mijn gevoel al makkelijker dan de vorige keer. Voorzichtig concludeer ik dat mijn Engels weer verder vooruit is gegaan...